a teraz...

 

a teraz mieszkam 

w jego uśmiechu i kreślę

granice bioder

tak wąskich

jak pień młodego świerka

którego urodę

chwaliłam wczoraj

nim on

śpiewne pragnienie posiał

w moich dłoniach tańczących

w moich stopach na palce wspiętych

w zębach

tęsknię

w wielkiej zadumie

podpieram brodę  ręką

myślę-o skórze myślę

której smak

cierpko złoty

pamiętam

/h.p/